Czym jest architektura Zero Trust?
Zero Trust Architecture (ZTA) to model bezpieczeństwa oparty na zasadzie „nigdy nie ufaj, zawsze weryfikuj”. W przeciwieństwie do tradycyjnych modeli bezpieczeństwa opierających się na ochronie perymetrycznej, ZTA zakłada, że zagrożenia mogą pochodzić zarówno z zewnątrz, jak i z wnętrza sieci. Dlatego wymaga ścisłej weryfikacji tożsamości oraz ciągłego uwierzytelniania każdego użytkownika i urządzenia próbującego uzyskać dostęp do zasobów sieciowych.
Kluczowe elementy architektury Zero Trust
Weryfikacja tożsamości: Każdy użytkownik i urządzenie musi zostać uwierzytelnione, często z użyciem uwierzytelniania wieloskładnikowego (MFA), zanim uzyska dostęp do jakichkolwiek zasobów.
Dostęp z minimalnymi uprawnieniami: Użytkownicy otrzymują jedynie niezbędny poziom dostępu wymagany do realizacji ich zadań, co ogranicza powierzchnię ataku.
Mikrosegmentacja: Sieć jest dzielona na mniejsze, odizolowane segmenty, aby ograniczyć możliwość przemieszczania się atakującego w obrębie sieci.
Ciągły monitoring: Cała aktywność w sieci jest na bieżąco monitorowana w celu wykrywania i reagowania na zagrożenia w czasie rzeczywistym.
Korzyści z zastosowania architektury Zero Trust
Zwiększone bezpieczeństwo: Zakładając, że zagrożenia mogą pojawić się z dowolnego miejsca, ZTA zapewnia silniejszą ochronę przed atakami zewnętrznymi i wewnętrznymi.
Zmniejszenie ryzyka: Ograniczenie dostępu oraz ciągły monitoring aktywności pomagają zminimalizować ryzyko wycieku danych i innych incydentów bezpieczeństwa.
Zgodność z regulacjami: ZTA może pomóc organizacjom w spełnieniu wymagań regulacyjnych poprzez zapewnienie odpowiednich kontroli dostępu i mechanizmów monitorujących.
